Bionische ogen.
Gisteren zat in een tv programma een blinde mevrouw met RP die dankzij een futuristische bril weer kon zien. Dit dankzij één van de twee ontwikkelingen op het gebied van implantaten. Waar de één met een bril werkt, werkt de ander met een draadje in het oog.
Beide ontwikkelingen betekenen een enorme stap vooruit en tegelijk ook slechts een voorzichtig stapje. De implantaten zijn nu bedoeld voor geheel blinden.
Ook al heb ik een koker van slecht 5 graden en ben ik daarmee officieel blind, ik zie binnen dat gebied nog de meeste kleuren en kan, ook al is het maar enkele letters per keer, dubbelziend en zwaar vermoeiend, wel 2,5 letter lezen of zelfs met wat foefjes mijn mascara opbrengen.
Blij als ik ben dat ik kan genieten van het zien van de gezichten van de kinderen van dichtbij. Het nemen van een foto op mooie momenten en dan rustig achter een beeldscherm door dat kokertje ter grootte van een speldenprik het geheel stukje bij beetje in detail scannen. Om vervolgens na te genieten van alles wat buiten mijn koker viel maar nu duidelijk wordt.
De inplantaat-techniek staat nog in de kinderschoenen. Aantal pixel en contrast zijn in ontwikkeling. Bij ieder persoon met Retinitis Pigmentosa is het verloop anders. Het is fijn dat een eental mensen hier nu al mee geholpen wordt. Zeg nu eens zelf: zijn jullie niet een tikkeltje jaloers op de werkelijkheid geworden zwarte bril uit de SF serie ‘The Enterprise’?
Wat betekent het allemaal voor mij?
Zolang men mij geen detailzicht terug kan geven is het het voor mij denk ik momenteel nog niet waard. Het is dus wachten op verfijning van technieken of, en die kans is groot, wachtend op het wegvallen van mijn gehele zicht.
Slechtziend zijn met een steeds verder wegvallende visus is doodvermoeiend. Wil ik dat straks wel terug? Persoonlijk heb ik mijn hoop gevestigd op stamcel of gen therapie. Ook die ontwikkeling staan niet stil en deze technieken voelen mij natuurlijker aan.
Zal ik in dit leven nog terug (een beetje) kunnen zien? De toekomst zal het leren.
“Beem me up, Scotty.”
De sience fiction achtige bril zoals de Argus is in bovenstaand artikel is te zien in het tv programma Knevel en van den Brink op ‘Uitzending gemist’.
Uitzending bekijken
De twee ontwikkelde varianten in implantaten worden besproken in een artikel in ‘Wetenschap 24.’
Artikel lezen wetenschap24.
Het Puntje Blog 
Kan me helemaal vinden in wat je schrijft. Dit is precies wat ik vandaag al een aantal keren tegen anderen heb ertelt die de uitzending hadden gezien. Misschien ook wel koud water vrees, maar die bril…ik weet het niet. Stamceltherapie spreekt mij ook meer aan.
De Cochleaire implantaten (voor doven) zijn 20 jaar geleden precies zo begonnen. Een enkele geluidprikkel. Nu, 20 jaar later is deze techniek zo ontzettend verfijnd dat mensen zelfs zonder liplezen hele gesprekken kunnen verstaan. De laatste 10 jaar wordt deze techniek ook toegepast bij (ernstig) slechthorenden, en sinds een paar maanden kan het restgehoor gespaard blijven. Ik weet zeker dat de ontwikkeling van een retinale implantaat veel en veel sneller gaat. Maar gen en stamceltherapie ook! Er is in ieder geval weer hoop!
Mooie, genuanceerde blog! Deel je mening. Grote en tegelijk kleine stap vooruit. En ja, stamceltherapie voelt voor mij meer als ‘behandeling/genezing’, bril en chip als bijzonder hulpmiddel. Maar.. mooi blijft ‘t, en hoopvol!
Mooie blog Puntje! Fijn dat er zoveel hoop is voor je!